غفلت از رنگ بندی لباس هایی که با پارچه ملحفه ای دوخته می شوند!
به گزارش زارا، یک طراح لباس و استاد دانشگاه ضمن اشاره به این که دغدغه کافی برای پرداختن به لباس فرم دانش آموزان وجود ندارد، انتخاب نوع پارچه لباس را مهم ترین مبحث در این حوزه خواند و اظهار داشت: «فاستونی» بهترین انتخاب برای لباس فرم مدارس است اما استفاده از این پارچه برای دوخت لباس فرم صرف اقتصادی ندارد و بنابراین معمولاً از پارچه تِرگال یا تترون ملحفه ای برای دوخت لباس دانش آموزان استفاده می شود.
مهدی منصورزاده در گفت و گو با ایسنا، با اشاره به این که بطور کلی درنظر گرفتن لباس فرم برای دانش آموزان معایب و مزایایی به صورت همزمان دارد، اظهار داشت: مواردی مانند کاهش اختلاف طبقاتی، کمک به تمرکز بیشتر دانش آموزان و افزایش یادگیری، افزایش ادراک جمع گرایی و... همگی از مزایای درنظر گرفتن لباس فرم و یکدست پوشی است. از طرف دیگر محدودیتِ فردیت و ابراز وجود دانش آموز، مقابله با تنوع طلبی دانش آموزان و... از معایب استفاده از لباس فرم است، اما در نهایت مزایای یکدست پوشی بیشتر است.
او با اشاره به این که در طرح یکدست پوشی مواردی هم مغفول ماند است، اظهار داشت: به عنوان مثال بعد از تصویب طرح یکسان پوشی دانش آموزان، دیگر به جنسیت، میزان رشد جسمی، تحرک و بازیگوشی در مقاطع مختلف، سایزبندی مشخص، عدم توجه به مقاطع مختلف تحصیلی به لحاظ روانشناختی و رنگ بندی ها و... توجهی نشد.
منصورزاده اشاره کرد: از طرفی دانش آموزان در شرایطی باید پوشش یکسان داشته باشند که حتی به منطقه جغرافیایی آنها نیز توجه کافی نشده است؛ درحالی که باتوجه به تنوع جغرافیایی کشورمان قاعدتا می توانستیم پوشش هایی با طراحی و دوخت متنوعی برای محصلان طراحی نماییم. از طرفی موضوعات اقتصادی نیز باعث شده است تا همه خانواده ها نتوانند لباس فرم با قیمت بالا برای فرزندشان تهیه کنند و این عامل هم بر انتخاب نوع پارچه، دوخت و... نیز اثرگذار می باشد.
این طراح لباس افزود: موضوعات ذکر شده باعث شده است که تولیدکنندگان مبادرت به سری دوزی کنند و دقتی به سایزبندی، ترکیب رنگ، طراحی، نوع پارچه و... نداشته باشند و همان پارچه ای که برای کودکِ مقطع ابتدایی استفاده می نمایند را برای نوجوان مقطع دبیرستان هم استفاده کنند، درحالی که در مقاطع بالاتر دانش آموز باید به سکون و آرامشِ ادامه تحصیل برسد.
غفلت از ظرفیت لباس های محلی
او درباره ی ظرفیت استفاده از اِلِمان لباس های محلی مناطق مختلف کشور برای طراحی لباس فرم بومی، بیان کرد: طراحان لباس خصوصاً کسانی که پیشرو هستند، بهتر است به سمت ایجاد تغییر در لباس فرم ها بروند؛ چرا باید ذهنیت استفاده از اِلِمان لباس های اداری را برای لباس دانش آموزان هم پیاده و اجرا کنیم؟ به عنوان مثال اگر در نظر بگیریم فرمِ واحد باید مانتو، شلوار و پوششی برای سَر باشد، طراحان می توانند به فراخور هر منطقه جغرافیایی موارد بومی همان منطقه را طراحی و اجرا کنند.
منصورزاده با اعلان اینکه بنظر می رسد وزارت آموزش وپرورش به عنوان نهاد متولیِ اصلی چندان دغدغه ای در طراحی لباس فرم مدارس و کیفیت آن ندارد، اظهار داشت: بیشترین دغدغه، متحدالشکل بودن لباس ها بوده است و اجازه انتخاب رنگ و تفاوت های مختصر در لباس ها را به مدارس داده اند و بعد از آن دیگر به موضوع ورود جدی و دغدغه مند نداشتند.
بهترین پارچه برای دوخت لباس فرم دانش آموزان
او با اشاره به این که پارچه «فاستونی» که تلفیقی از الیاف طبیعی و مصنوعی است، بهترین نوع پارچه برای دوخت لباس فرم دانش آموزان است، اظهار داشت: این پارچه علاوه بر مقاومت و استواری خوبی که دارد، از لطافت کافی نیز برخوردارست و نگهداری راحت تری داشته و در شست وشو هم آبرفت کمتری دارد. اما استفاده از این پارچه برای دوخت لباس فرم صرف اقتصادی ندارد و شاید همه خانواده ها نتوانند برای ۱۲ سال تحصیلی لباس فرمی با این جنس پارچه تهیه کنند. به این علت بطور معمول از پارچه تِرگال یا تترون ملحفه ای برای دوخت لباس دانش آموزان استفاده می شود.
بیشتر بخوانید:
دوخت لباس فرم مدارس با پارچه ملحفه ای
جزییات قیمت لباس فرم مدارس
او افزود: عمده تغییرات هورمونی و جسمی دانش آموزان از حدود ۱۰ سالگی شروع می شود. استفاده از پارچه های فاستونی در این مقطع از این نظر که دانش آموز می تواند حتی سه سال از یک لباس استفاده نماید منطقی است، اما برای زمانی که رشد فرد شدت می گیرد دیگر نمی توان یک لباس را چند سال بهره برد و همان موضوع صرف اقتصادی مطرح می شود.
این استاد دانشگاه با تأکید بر این که انتخاب نوع پارچه لباس باید برمبنای مقطع تحصیلی و سن دانش آموزان صورت گیرد، بیان کرد: با توجه به این که دانش آموزان مقطع ابتدایی شیطنت و بازیگوشی بیشتری دارند، استفاده از لباسی با پارچه الیاف طبیعی موجب می شود که هنگام جنب وجوش، کمتر تعریق کنند و لباس منافذ کافی برای عبور هوا را داشته باشد، اما برای مقاطع بالاتر که دانش آموز به نوجوانی و سکون رسیده است استفاده از پارچه تِرگال بهتر است برای اینکه ایستایی لباس هم با این نوع پارچه بیشتر است.
سِری دوزی لباس ها و بی توجهی به رنگبندی
او رنگبندی لباس فرم دانش آموزان را موضوعی مهم خواند و اظهار داشت: ترکیب رنگ شامل تعادل رنگ می شود که باید برمبنای تنوع فرم لباس برای آن تصمیم گیری شود؛ از طرفی نمی توان نقش سایر عوامل همچون میزان بازیگوشی دانش آموزان را در انتخاب رنگ لباس بی تاثیر دانست؛ به عنوان مثال انتخاب رنگ های روشن برای لباس دانش آموزان مقطع ابتدایی که مدام درحال بازی هستند منطقی به نظر نمی رسد چونکه نیاز به شست وشوی مداوم پیدا می کند و این امر بر مقاومت و استواری لباس اثرگذار می باشد.
منصورزاده افزود: می توان با خلاقیت از استفاده از رنگ های مشکی، طوسی و سرمه ای برای لباس فرم دانش آموزان مقطع ابتدایی خودداری کرد و در عوض رنگ های بنفش، قرمز و... را جایگزین کرد که از طیف رنگ های تیره هستند اما بر روحیه دانش آموز هم که باید حداقل روزی ۶ ساعت این لباس را بپوشد اثر منفی نمی گذارد.
او با تأکید بر این که انتخاب رنگ لباس باید برمبنای سن دانش آموز صورت گیرد، اظهار داشت: برای مقطع متوسطه بهتر است از رنگ های سنگین تر استفاده گردد. هرچند موافق استفاده کامل از رنگ های سرمه ای و طوسی نیستم، اما باید ترکیب رنگ در انتخاب این نوع لباس درنظر گرفته شود تا بطورمثال بر یک زمینه طوسی رنگ بتوانیم از سایر رنگ ها برای نخِ دوخت، قسمت سرآستین ها و... استفاده نمائیم.
این طراح لباس در آخر بیان کرد: بخش قابل توجهی از دروسی که طراحان لباس می خوانند مربوط به مبانی رنگ است، یعنی هر دو رنگ را نمی توان کنار یکدیگر قرار داد و باید مبنی بر اصولی این طراحی صورت گیرد، کاری که عملا در سری دوزی لباس فرم دانش آموزان اتفاق نمی افتد. باید طرح های پژوهشی دراین زمینه صورت گیرد و با سواد بصری شناخت رنگ لباس دانش آموزان طراحی شود
منبع: zarakala.ir
این مطلب زارا را می پسندید؟
(0)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط زارا
نظرات بینندگان در مورد این مطلب