تولیدی‌ها
در ۱۶ آگوست سال ۲۰۱۱ یك برنامه تلویزیونی برزیلی شركت
زارا را متهم به سوءاستفاده از كارگرانی كرد كه در بخش تولیدی‌های برون مرزی این شركت اشتغال داشتند، یك روز بعد یعنی در ۱۷ آگوست همان سال سازمان نظارت منطقه‌ای كار و اشتغال سائوپائولو تولیدی‌های لباس
زارا را به دلیل شرایط بد كار كارگران آنجا تعطیل كرد، زیرا بولیوی‌هایی كه به طور غیرقانونی و توسط قاچاقچی‌های انسان به برزیل آمده بودند ۱۲ الی ۱۴ ساعت در روز محبوس در یك آپارتمان كوچك مجبور به دوختن لباس بودند و بدون كسب اجازه از ناظر آپارتمان حق ترك آنجا را نداشتند و حتی آب گرم برای حمام و یا غذا برای ناهار به آنها داده نمی‌شد، همچنین برای دوختن هر لباس به آنها حقوقی معادل یك دلار آمریكا پرداخت می‌شد، در حالیكه قیمت همان لباس‌ها در فروشگاه‌های برزیلی حدود ۷۰ دلار آمریكا بود، بسیاری از این كارگران مجبور بودند همین دستمزد ناچیز را هم به قاچاقچی‌هایی پرداخت كنند، كه آنها را غیرقانونی به برزیل آورده بودند.
پس از این اقدام برزیل، نمایندگان
زارا در بیانیه‌ای گفتند كه این اتهامات مبنی بر برده داری ساختگی هستند و اساساً علیه نمایندگی‌های برون مرزی شركت ساخته و پرداخته شده‌اند، در حالیكه این اقدام برزیل ناقض جدی كد رفتاری با تولیدكنندگان خارجی و كارگاه‌های آموزشی ایندیتكس است. آنان همچنین اذعان كردند كه تمامی كارخانه‌های
زارا برای برون سپاری‌های غیرمجاز مسئول هستند و درخواست رسیدگی فوری و نظم بخشیدن به وضعیت كاركنان درگیر را كرد.
گروه ایندیتكس با همكاری وزارت كار برزیل، نظارت بر روند سیستم تولید تمام كارپردازان و تولیدی‌های داخل كشور را تقویت و تحكیم بخشیدند تا اطمینان حاصل كنند، چنین اتفاقی دوباره رخ ندهد.
سو استفاده از كاركنان فروشگاه
در ۲۱ مارس سال ۲۰۱۲ یك برنامهٔ تلویزیونی كنكاش گری-روزنامه نگاری كه مامور نقد و بررسی در سوئد است گزارشی مبنی بر شهادت ۲۵ مورد سوء استفادهٔ شدید علیه كاركنان
زارا در سوئد و اروپا منتشر كرد كه هم شامل كاركنان عادی و هم مدیران فروشگاه‌ها می‌شد، نمایندگی
زارا برای بررسی و حل این مشكلات در سازمان خود واكنش نشان داد.
اتحادیه كارگران
فروشگاه (تجارت) در پاسخ ابراز كردند كه
زارا در گذشته وعدهٔ بهبود داده بوده در حالیكه توافق‌های قانونی خود را زیر پا گذاشته و اتحادیه سازماندهی كارگران یقه سفید از قبیل مدیران
فروشگاه، شیوهٔ مدیریتی شركت
زارا را "مدیریت ترس" نامیدند.